Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2015

Καφρίλα (2) Το τέρας του Λοχ Νες ποζάρει μόνο για εσάς

Οι μέρες μου συνεχίζουν να είναι σκατά.....οπότε....μμμ γιατί όχι σήμερα θα μιλήσουμε για σκατά. Όχι ακριβώς σκατά σκατά καθεαυτού αλλά την διαδικασία προώθησης του προϊόντος στην αγορά. Ποια αγορά θα μου πείτε ; Πουλάνε σκατά πουθενά ; Όχι βέβαια σκατά σκατά καθεαυτού όχι δεν πουλάνε. Αν εξαιρέσεις την φέτα τα τραγούδια του Χαρούλη και ορισμένες ταινίες δεν πουλάνε. Η αγορά που σκατού δηλαδή ο δειγματισμός η επίδειξη η κατάθεση και η αποστολή του γίνεται καθημερινά παντού.  Είναι ένα προϊόν που το κουβαλάμε όλοι πάνω μας και δεν κρατιόμαστε να το αφήσουμε κάπου. Συγκεκριμένα στην λεκάνη τις περισσότερες φορές. Αλλά ας εξηγήσουμε πως είναι μια ιδανική φάση κατάθεσης...


Τα μάτια σου δακρύζουν, η ανάσα σου κοφτή, τα γόνατα τρέμουν, οι παλμοί της καρδιάς γρήγοροι. Το κρατάς που δεν το κρατάς. Για πόση ώρα ακόμα ; Πρέπει επειγόντως να πας τουαλέτα. Η ανάσα σου γίνεται πιο γρήγορη και τα κωλομέρια σου σφίγγουν. Πρέπει να πας ΤΩΡΑ τουαλέτα. Σηκώνεσαι και με γρήγορα βήματα κατευθύνεσαι προς το WC. Εκείνη την ώρα τα πάντα σβήνουν από το μυαλό σου. Και το όνομα σου ακόμα είναι ένας γρίφος. Μια εντολή που πρέπει να πραγαμτοποιηθεί. 

ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΕΣΩ !

Τίποτα δεν πρέπει να σου αποκόψει την πορεία. Κανένας δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο στον διάβα σου. Ακόμα και ο Θεός αν θέλει κάτι, πρέπει να περιμένει. Και όσο πλησιάζεις στην λύτρωση τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο ανυπόφορα. Ο σφιγκτήρας σου νιώθεις πως χαλαρώνει. Δεν είναι δυνατόν. Δεν θα πεθάνω από δίψα τώρα που έφτασα στην πηγή ! Η εικόνα της λεκάνης με το άνοιγμα της πόρτας είναι τόσο ανακουφιστική όσο το ξύσιμο στα αρχίδια.  Η ταχύτητα που λύνεις ζώνη κατεβάζεις βρακί, παντελόνι και κάθεσαι σπάει το φράγμα του ήχου. Πιο γρήγορη ακόμα είναι η ταχύτητα που το πρώτο κύμα σκατού εξαπολύεται από την κωλότρυπά σου. Πλουτς ! Κάπου εκεί επανέρχεσαι στους φυσιολογικούς παλμούς. Κάπου εκεί νιώθεις την ευτυχία να σε κατακλύζει. Κάπου εκεί νιώθεις την γη κάτω από τα πόδια σου ξανά. Τα επόμενα σκατοκουράδια ή χυλός μερέντα που βγαίνει από μέσα σου συνοδεύονται και από επιφωνήματα του τύπου

Ωωωωωχχχχ, Αααααχχχχχ, Ααααααααααα, Μμμμμμμμμ, Ναααιιιιιιιιιιιι

Νομίζεις πως έχεις τελειώσει αλλά είσαι γελασμένος. Με την σκέψη και μόνο να ξεκινήσεις την διαδικασία του σκουπίσματος αντιλαμβάνεσαι πως έχεις και άλλα να δώσεις. Τώρα ξεκινάει και το σφίξιμο να φύγουν όλα τα βάρη από μέσα σου. Και γαμώ την πουτάνα μου έχεις πολύ πράμα μέσα. Βγάζεις βγάζεις βγάζεις και σταματημό δεν έχεις. Η βρώμα είναι ανυπόφορη όχι όμως τόσο ανυπόφορη που να χρειάζεται να τραβήξεις καζανάκι. Αλλά και για την βρώμα αυτή νιώθεις μια μικρή περηφάνια. Έχεις μια κρυφή ελπίδα να λυποθημήσεις εκεί μέσα και να έχεις να το λες στους φίλους σου.

Μαλάκες βρώμαγε τόσο πολύ που έχασα τις αισθήσεις μου. Μα το Θεό σας το ορκίζομαι δεν κάνω πλάκα.

Αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Γιατί είσαι πολύ σκληρός για να πεθάνεις. Σηκώνεις λίγο τα αρχίδια για να δεις που βρίσκεσαι ως τώρα. Της πουτάνας ! Κόλαση !
Έχεις ιδρώσει και λίγο αλλά δεν σε πειράζει δεν σε νοιάζει και το ξέρεις. Αλλά όλα τα ωραία πράγματα τελειώνουν γρήγορα έτσι και αυτό δείχνει πως είναι στα τελευταία του. Κάποιες φορές το κατούρημα επιβεβαιώνει τους φόβους σου πως το χέσιμο έφτασε στο τέλος του. Και ήρθε η ώρα για την χειρότερη στιγμή του χεσίματος. Το σκούπισμα. Ναι πρέπει να το κάνεις. Ας μπεις και για ντους μετά πρέπει να πάρεις τα χοντράδια. Πολλοί φλώροι χρησιμοποιούν μωρομάντιλα αλλά εσύ δεν είσαι φλώρος. Είσαι άντρας τριχωτός και αρχιδάτος. Θα σκουπιστείς με χαρτί υγείας γκοφρέ. Άλλη μια στιγμή περηφάνιας. Κόβεις μια γενναιόδωρη ποσότητα χαρτιού και ξεκινάς....

 Προσοχή μόνο μην λερώσεις τα αρχίδια. Βέβαια άλλοι σκουπίζονται από την άλλη πλευρά. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνετε ; Δηλαδή από πίσω προς τα πάνω αλλά αυτό δεν είναι καλό για την κύστη κόγγυγα. Μου το έχει πει ένα γιατρός. Που τώρα δουλεύει σε σφαγείο. Τέσπα. Στο θέμα μας. Πάντα κοιτάς τι έχει το χαρτί πάνω μετά το σκούπισμα. ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ ΠΑΝΤΑ. Είναι θέμα ευαισθησίας και καλών τρόπων. Συνήθως έχει σκατά πάνω.


 Κάποιες φορές σκατό και αίμα και κάποιες σπάνιες μόνο αίμα. Εκεί θέλεις γιατρό. Δεν θα πεθάνεις σίγουρα αλλά πρέπει να τσεκάρεις τις αιμοροίδες σου. Πάντως δεν παίζει να έχεις και να μην το ήξερες ως τώρα. Αναλόγως τον τύπου του σκατού ανάλογο είναι και το χαρτί που θα χρησιμοποιήσεις. Από μισό ρολό ως και ένα εργοστάσιο της Σόφτεξ. Μην κάνεις οικονομία στο χαρτί προς Θεού. Αν δεν κάνεις μπάνιο στα καπάκια μπορεί να έχεις πρόβλημα φαγούρας στην συνέχεια. Πρόσεξε καλά. Αυτά δεν θα στα πει κανένας άλλος. Ούτε η μαμά σου η ίδια.

Αφού λοιπόν τελείωσες με το σκούπισμα ήρθε η μέγιστη ώρα να δεις από πανοραμική θέα τι είχες μέσα σου και ήσουν 3 κιλά βαρύτερος. Ανεβάζοντας βρακί παντελόνι και δένοντας ξανά την ζώνη ταυτόχρονα κοιτάς το παιδί που έκανες ή τα παιδιά. ΝΑΙ μην ντρέπεσαι είσαι περήφανος. Κουνάς το κεφάλι με αυτοπεποίθηση και θέλεις κάποιον να σου χτυπήσει την πλάτη να σου πει 

Ρε θηρίο τι σκατά έφαγες ; Πόσο καιρό έχεις να χέσεις ; Μαλάκα μου πωπωπωπω !!!

Σκέφτεσαι να το φωτογραφίσεις, αλλά διστάζεις....Τελικά το βγάζεις και σκέφτεσαι σε ποιον να το δείξεις. Σου μοιάζει για καλή ιδέα εκείνη την ώρα. Τελικά δεν το δείχνεις σε κανέναν... Ένα τελευταίο αντίο πριν τον αποχαιρετισμό. Μπορώ άραγε να γίνω καλύτερος ; Μπορώ ...
Τραβάς το καζανάκι...Ο ήχος του νερού σου ανακατώνει το στομάχι. Θλίψη ξανά όπως τότε με την μύξα. 
Η ζωή είναι σκατά...  

Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2015

Καφρίλα (1) Trial Version

Τι είχατε ; Τι χάσατε ;
Εμένα χάσατε τόσο και τόσο καιρό που είχα εξαφανιστεί από προσώπου γης. Αυτή βέβαια είναι μια άλλη ιστορία την οποία ΔΕΝ θα σας την αναλύσω ποτέ. Μόνο αν με πληρώσετε.  Και επειδή έχω πολλά νεύρα σήμερα και για να μην αρχίσω της Παναγίες με τους γούτους που έχω μπλέξει θα μπω κατευθείαν βαθιά στην καφρίλα νούμερο ένα (1) που σίγουρα πολλοί έχουν κάνει και πολλοί λίγοι έχουν παραδεχτεί. Και αν υπάρχει έστω και ένας που δεν το έχει κάνει να πάει να γαμηθεί.



Ανασκαφή Τάφου Μεγάλου Αλεξάνδρου κατά την οδήγηση.

Πόσες και πόσες φορές την ώρα που οδηγείται χαλαρά προς άγνωστη κατεύθυνση ή και γνωστή δεν έχετε χώσει κάποιο από τα δάχτυλα σας μέσα στο μυτόνι σας και να αναφωνείτε

"Ωωωωωω ρε μαλάκα τι σβόλος είναι αυτός ; Είναι και υγρός....Κάτσε να το βγάλω έξω να του ρίξω μια ματιά....Να δω τι χρώμα έχει ; Ωωωω γαμώ την μάνα του είναι πρασινοκκόκινο και μοιάζει με σαλιγκάρι....."

Και κάπου εκεί αρχίζει η περισυλλογή του γύρω από το δάχτυλο ο αντίχειρας βοηθάει τόσο πολύ και τόσο καλά που σκέφτεσαι αν δεν είχες αντίχειρα τι στον πούτσο θα έκανες. Και όταν αρχίζουν και στεγνώνουν τα υγρά και η ανακάλυψη παίρνει σφαιρικό σχήμα έρχεται η ξενέρα του να το πετάξεις κάπου....Και ξάφνου σαν από μηχανής θεός το μυαλό σου στέλνει μήνυμα στο δάχτυλο σου πως  

" ΈΧΕΙΣ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΡΟΥΘΟΥΝΙ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ !!!" 

Με αστραπιαίες κινήσεις χώνεις δάχτυλο, αυτό που δεν είναι κολλημένο το κακαδάκι, στο άλλο ρουθούνι τόσο γρήγορα λες και φοβάσαι μην το χώσει κανένας άλλος πριν από εσένα. Όλα αυτά ενώ οδηγείς....Πόσο τεράστια είναι η ανθρώπινη δύναμη !!!
Πολλές φορές το άλλο ρουθούνι μπορεί να είναι στέρφο....Να είναι άδειο....Να μην έχει τίποτα μέσα...Όοοοοχι όμως εσύ πρέπει να ανακαλύψεις θησαυρό και εδώ μέσα. Οπότε φέρνεις σβούρες το δάχτυλο μέχρι να πιάσεις έστω και ένα μικρό ξερό ξεραμένο μυξάκι....Φτάνεις τόσο βαθιά που νιώθεις στην άκρη των νυχιών σου στιγμιαία επαφή με τον εγκέφαλο. Και τελικά ΝΑΙ κάτι βρίσκεις. Προσπαθείς να το τραβήξεις από μέσα προς τα έξω αλλά δεν γίνεται δεν βγαίνει...Είναι πολύ οριακό το σημείο. Φυσάς λίγο να έρθει πιο μπροστά. Αρχίδια. Ξαναφυσάς και γεννιέται μια ελπίδα πως τελικά δεν είναι τόσο μικρό όπως φαινόταν. Στο τρίτο φύσημα μπορείς πλέον να το πιάσεις , να το γραπώσεις να το σύρεις έξω στον άδικο τούτο τόπο. Και τραβώντας το η ανάσα σου γίνεται καλύτερη καθώς αυτό κάτι φράκαρε εκεί μέσα στα ρουθούνια και σε εμπόδιζε τόσο καιρό να αναπνέεις σαν άνθρωπος με υγεία. Εμπρός στην θέα του μένεις άναυδος. 
Είναι ότι καλύτερο ! Είναι το καλύτερο ! 

Επιτόπου το επισυνάπτεις με το άλλο το έτοιμο. Και αρχίζεις πάλι το ανακάτεμα. Τα νέα υλικά που έχουν προστεθεί είναι πιο αγνά. Η υφή τους τόσο μοναδική... Τι Παρλιάρος και μαλακίες !!!
Έτοιμο. Ένα μπαλάκι μα τι μπαλάκι ! Δίνεις συγχαρητήρια στον εαυτό σου για το μεγάλο έργο που κατασκεύασες. Αλλά δυστυχώς πρέπει να το αποχωριστείς. Δεν μπορείς να το πας σπίτι στην γυναίκα σου και να της πεις  

"Κοίτα μωρό μου τι έφτιαξα ;" 

Εντάξει ορισμένοι μπορεί και να το κάνετε... Δεν είναι κακό....Αλλά επειδή ο κόσμος είναι σκληρός και αγώνας του καθενός δεν αναγνωρίζετε όπως πρέπει σε ετούτη την γαμημένη κοινωνία....πρέπει το μπαλάκι να  φύγει ...να πάει αλλού...Να καταστραφεί...
Με μεγάλο πόνο στην καρδιά ανοίγεις το παράθυρο και δήθεν απλώνεις το χέρι έξω να το αερίσεις. Αυτό το μικρό πλασματάκι έχει γίνει ένα με εσένα και δεν λέει να ξεκολλήσει από τα δάχτυλα σου. Προσπαθείς να απαλλαχτείς από αυτό πετώντας το βίαια αλλά τίποτα. Αυτό πηγαίνει από το ένα δάχτυλο στο άλλο. Μετά όμως κουράζετε και ο αέρας που έρχεται με λύσσα πάνω του το δυσκολεύει ακόμα περισσότερο. Και πάει. Έπεσε....
Κλείνεις το παράθυρο και τα ξεχνάς όλα. Αντίο.  


Μην χάσετε στο επόμενο επεισόδιο " Το τέρας του Λοχ Νες ποζάρει μόνο για εσάς"